ओध्येमठाची निर्मिती आणि मराठी बाण - २
नवी विलोमपदे बनवतांना गरज भासल्यास नवे शब्दही निर्माण करा. नियम धाब्यावर बसवून शब्दांचे धबधबे निर्माण करा. नवे शब्द बनविण्यात कमीपणा नाही. भाषा त्याकरताच असते. पण नियम न तोडताही भाषेचे वैभव वाढवता येते. लवचिकतेबद्दल बोलायचे झाल्यास संस्कृतला हाड नाही. कालीदासाचे 'यथा बाधती बाधते' प्रसिद्ध आहे. 'शितं बाधती' या एका आगंतुकाच्या वक्तव्यातील 'बाधती' हा चुकीचा शब्दप्रयोग जास्त बोचतो अशी त्याची टिका आहे. शिकागो विद्यापिठाची इंडॉलॉजिस्ट Wendy Doniger म्हणते की संस्कृतमधील प्रत्येक शब्द स्वत:च्याच विरुद्धार्थी असतो, कोणत्यातरी देवाचे नाव असते आणि कामशास्त्रातील एक अंगस्थीती असते. तसेच जरी नसले तरी केवळ २००० धातुंपासुन जे विश्व निर्माण करता येते त्याला तोड नाही. सहाव्या शतकातील भारवीची नक्कल करुन शब्दसंभारात त्यालाही मागे टाकणारा आठव्या शतकातील माघ इतका यशस्वी ठरला की त्याच्या 'शिशुपालवध' नामक काव्यात संस्कृतमधील प्रत्येक शब्द आहे अशी वदंता आहे. दण्डिन शब्दलालित्याकरता प्रसिद्ध होता, तर कालिदास उपम्याकरता, oops, उपमांकरता. . पण असे म्हंटले जाते की शब्दांच्या कसरतीत माघ भारवीसहीत त्या दोघांनाही वरचढ होता.
जणू काही भारवीवर कुरघोडी करण्याकरताच माघाने त्याचे हे एकमेव प्रसिद्ध प्रकाशन केले. 'तावत भा भारवे: भाति यावत माघस्य नोदय:।' म्हणजे 'भारवीचे प्रकाशणे केवळ तोपर्यंत जोपर्यंत माघाचा उदय झाला नव्हता' (अर्थातच संस्कृतमध्ये आवश्यक असते त्याप्रमाणे याला दुसराही अर्थ आहे: सूर्याचे चमकणे तोपर्यंतच जोपर्यंत माघ महिना येत नाही). भारवीचे 'किराटार्जुनीय' शिवाबद्दल आहे तर माघाचे 'शिशुपालवध' कृष्णाबद्दल. कृष्णाला शिशुपालाचा वधही करायचा असतो आणि युधिष्ठिराच्या राजसूय यज्ञालापण हजर रहायचे असते. तो शिशुपालाला तिथेच निमंत्रित करवून सुदर्शन चक्राने त्याचा काटा काढतो, अशी ही तशी साधी गोष्ट आहे. पण ती गोष्ट सांगणे हा माघाचा मुख्य उद्देश नव्हताच मुळी. अनोख्या शब्दरचना वापरत निसर्गाच्या, प्रवासाच्या, बायकांच्या कपड्यांच्या, रात्रीच्या, पहाटेच्या, जलक्रीडेच्या वगैरे वर्णनात अनेक प्रकरणे जातात. शेवटच्या युद्धामधील गुंतागुंतीच्या सैन्यरचनेप्रमाणेच एकोणिसाव्या प्रकरणातील ओळी आहेत.
त्या प्रकरणातील एका परिच्छेदाची प्रत्येक ओळ एकेका वर्णाच्या विविध रुपांनी बनली आहे (१९.३), तर अनेक परिच्छेदांमधे दोनच वर्ण वापरले आहेत (१९.६६, १९.८४, १९.८६, १९.९४, १९.९८, १९.१०२, १९.१०४, १९.१०६, १९.१०८). कळस म्हणजे काही ठिकाणी चारी ओळी एकाच वर्णाने युक्त आहेत (१९.११४). या शब्दखेळांबरोबरच इतरही अनेक शब्दचित्रे माघाने उभी केली आहेत. उदा. मुरजबन्ध (१९.२९) आणि गोमूत्रिकाबन्ध (१९.४६). या प्रकरणात विलोमपदांचा समावेश नसता तरच नवल. काही ठिकाणी प्रत्येक ओळ एक विलोमपद आहे (१९.४४), तर काही ठिकाणी चारही ओळी मिळून एक विलोमपद (१९.८८). एका ठिकाणी तर चक्क लागोपाठचे दोन मलोवी गट मिळून एक विलोमपद बनते (१९.४०). येवढेच नाही तर एका ठिकाणी वरून खाली किंवा उजवीकडून खालून वर वाचत गेलो तरी त्याच ओळी बनतात (१९.२७). या शेवटच्या प्रकाराला सर्वतोभद्र म्हंटले आहे - सर्व बाजूंनी सुंदर. सर्वतोभद्र हा प्रकार या आधीही आढळला आहे, पण (भारवीचा प्रयोग वगळता) छोट्या प्रमाणात उदा. पहिल्या शतकात माऊंट वेसुवियसमुळे उध्वस्त झालेल्या हर्क्युलानम मधे २५ अक्षरांची अशी एक रचना दिसून येते.
लोकांनी बॅण्ड्सच्या, पुस्तकांच्या, चित्रपटांच्या नावांकरता विलोमपदे योजली आहेत (उदा. 'वाजवा रे वाजवा'). एक-दोन पूर्ण पुस्तकेच विलोमपदे आहेत. सान डिअॅगोच्या एका रस्त्यावरील एक पब्लिक आर्ट सांगीतिक विलोमपद आहे. पण गुंतागुंतीची आणि त्याच वेळी सर्वात सुंदर रचना माघाचीच. माघाच्या अनेक कसरती भारवीनेही केल्या होत्या. आधीच कोणी तसे केले असतांना पुन्हा त्याच कसरती करणे आणि त्यात जास्त कुशलतेने भर टाकणे यात माघाची बरोबरी करणे कठीण. शिशुपालवधाचा एक प्रसिद्ध टीकाकार मल्लीनाथ म्हणूनच म्हणतो: 'माघे मेघे गतम वय:।' 'माघ (म्हणजे माघाचे शिशुपालवध) आणि मेघ (म्हणजे कालिदासाचे मेघदूत) समजावून घेतांना आयुष्य गेलं'. दूसऱ्या प्रकारे याच ओळीचा अर्थ होतो: 'माघ माहिन्यात ढगात (मेघे) एक पक्षि (वय:) गेला'. (या टीकाकारावरूनच मराठीतील मल्लीनाथी हा शब्दप्रयोग उद्भवला आहे. त्याच्या स्वत:च्या रचना फार थोड्या आहेत, टीका मात्र अप्रतीम आहेत).
तर अशा लवचीक भाषेचा वारसा असताना मराठीला काय फिकीर? लेखणी बाणापेक्षा श्रेष्ठ आहे. वाट कशाची पाहताय? उचला लेखणी, लावा जिभेला. सुटू द्या मदनाचा; आय मीन, मराठीचा बाण. रती, लागला तीर. अमराठी लोकांना रावण बनवलेत तर मात्र तुमच्यासारखे अनुत्क्रांत तुम्हीच. नव रावन. रन वानर. जर तुम्ही पुढील तत्त्व अंगीकाराल तर मराठीचा बाण सुसाटत राहील: मराठीमध्ये ओता ओध्येमठी राम.
------------------------
तळटीपा:
मल्लिनाथाची शिशुपालवधावरील टिका (सर्ग १९): https://sites.google.com/site/moxabov/home/books
इंग्रजी विकीपिडीयामधील काही पाने:
Palindromes: http://en.wikipedia.org/wiki/Palindrome
शिशुपालवध: http://en.wikipedia.org/wiki/Shishupala_Vadha
माघ: http://en.wikipedia.org/wiki/Magha_(poet)
भारवी: http://en.wikipedia.org/wiki/Bharavi
मल्लिनाथ: http://en.wikipedia.org/wiki/Mallin%C4%81tha
कालिदासाचे मेघदूत: http://en.wikipedia.org/wiki/Meghad%C5%ABta
दण्डिनचे काव्यादर्श: http://en.wikipedia.org/wiki/Kavyadarsha
इथे जास्त पॅलिण्ड्रॉम्स हवेत: http://en.wiktionary.org/wiki/Appendix:Palindromic_phrases#Marathi
शिशुपालवधाच्या सर्ग १९ मधील विलोमपदे:
१९.४०:
नानाजाववजानाना सा जनौघघनौजसा ।
परानिहाऽहानिराप तान्वियाततयाऽन्विता ।।
१९.४४:
वारणागगभीरा सा साराऽभीगगणारवा ।
कारितारिवधा सेना नासेधा वरितारिका ।।
१९.८८:
तं श्रिया घनयाऽनस्तरुचा सारतया तया ।
यातया तरसा चारुस्तनयाऽनघया श्रितम् ।।
१९.२७:
स का र ना ना र का स
का य सा द द सा य का ।
र सा ह वा वा ह सा र
ना द वा द द वा द ना ।।
१ | २